układy równań
Encyklopedia PWN
fiz. związek między parametrami stanu układu termodynamicznego znajdującego się w stanie równowagi, ograniczający ilość parametrów niezależnych;
mat. w najprostszym przypadku równania całkowe postaci: 
oraz f(x) − λ, gdzie funkcje K(x, y) (tzw. jądro równania całkowego) i g(x) są funkcjami danymi, a f oznacza funkcję niewiadomą;
oraz f(x) − λ, gdzie funkcje K(x, y) (tzw. jądro równania całkowego) i g(x) są funkcjami danymi, a f oznacza funkcję niewiadomą;
uporządkowany zbiór jednostek miar (podstawowych i pochodnych), określonych zgodnie z regułami przyjętymi w danym układzie wielkości fizycznych.
układ fizyczny, którego parametry zależą od stanu układu;
dział matematyki o fundamentalnym znaczeniu dla fizyki, techniki i in. nauk przyrodniczych, powstały wkrótce po stworzeniu rachunku różniczkowego i całkowego (2. połowa XVII w.), zajmujący się badaniem równań i układów równań, w których występuje niewiadoma funkcja i jej pochodne różnych rzędów.
